NICOLAITAE

NICOLAITAE

quinam fueri???t, ex Eusebio discimus Eccles. Hist. l. 3. c. 29, qui ex Clement. Alex. l. 3. Strom. haecrefert. Nicolaus Diaconus, cuius mentionem facit B. Lucas Histor. SS. Ap. c. 6. v. 5. uxorem habens formosissimam, ab Apostolis, quasi zelotypiae morbô laborâsset, reprehensus fuit. Ille autem, uxo re in medium productâ, cuilibet eam ducendi potestatem fecit, dicens hoc dicto isti consentaneum esse, Ὅτι παραχρᾶςθαι τῇ σαρκὶ δεῖ, h. e. tarne abuti (sive iniuriam ei facere) homines debere. Idem affirmat B. Irenaeus l. 2. c. 27. Reliqui autem eius sectatores, sermonem eius ἁτλῶς καὶ ἀβασανίςως accipientes, ἀναίδην ἐκπορνεύουσιν, inquit Clemens ubi supra. Sermo autem ille, quô usus est Nicolaus, et quem non sanô sensu sectatores eius acceperunt, Sancto Matthiae ab Eusebio attribuitur, videl. Σαρκὶ μὲν μάχεςθαι, καὶ παραχρᾶςθαι, καὶ μηδὲν αὐτῇ πρὸς ἡδονὴν ἐκδιδόναι, ψυχὴν δὲ αὔζειν διὰ πίςεως καὶ γνώσεως. Et haec, inquit, Nicolai verborum fuit sententia. Quod autem uxorem in medium protulerit, ἀποβολὴ πάθους, καὶ ἡ ἐγκράτεια τῶν περισπουδάςων ἡδονῶν fuisse. dicitur. Cuius veritatis argumentô esse potest, quod feminam nullam, praeter uxorem propriam unquam attigerit, ex qua cum liberos suscepisset, illio omnes virginitatem perpetuam conservârunt. Haec de Nicolao historia sive vera sit, sive falsa, illud saltem certissimum est, Sectatores eius, qui ab Eusebio τὴν αἵρεσιν αὐτοῦ μετιέναι dicuntur, atque Apocalyp. c. 2. v. 6. Νικολαΐται vocantur, ἀκαθαρσίας abominandae reos fuisse. Docuerunt insuper, IESUM CHRISTUM Deum non esse, sed Divinitatem tantum in carne eius habitâsle, Idolothyta licite posse comedi, etc. Nomine postea mutatâ Gnostici dicti: etiam in Phibionitas, Stratioticos, Leviticos et Borboritas divisi. Ignat. Epist. ad Trall. et ad Philadel. Iren. l. 1. c. 27. et l. 3. c. 11. Euseb. l. 3. Hist. Epiph. haer. 35. Theodoret. haer. fab. l. 3. Baron. A. C. 68. etc.